Beiträge zum Symposium

• Mundartdichter-Symposium Bosener Mühle 2004
  ×

  Mundartdichter-Symposium Bosener Mühle 2004

  Op eenmol pingelt dat Telefon: "Wir schenken Ihnen eine Woche Urlaub - es wird sich loh'n!" So füng dat Ganze nu mol an, nu geiht dat los, oh Mann, oh Mann! Wat geev dat noch allens to bespreken - egol wat dat weer, dat fallt in düsse Week, utgerekend! Ik seet ganz truurig op mienen Platz, nu fehlt he mi, mien Schatz. Oe fief Mann an'n Nebentisch, de quasselt noch jümmers von Platzwechsel un Unnerbüx. Nu dreiht he op - mi is bannig dusselig in'n Kopp. Een scheun Tass Koffi weer nich sIecht, dorto een Croissant, denn is allens wedder allerbest. Man wat löppt de Tiet doch gau, wi sünd al in Bad Kreuznach. Ik heff en Landkort dorbi un weet allens ganz genau. Oe Sünn, de strohlt mit de Bööm üm de Wett un ik sitt 1. Klass, ok nich sIecht. Oat geiht op un dohl, vun links no rechts en Tol, en Barg, de Landschaft is allerbest. Wi langt ok pünktlich in Türkismühle an. Dor stoht se al, de twee Mann. Hen no de Möhl un scheunen goden Dag. Koffi un Koken, un denn utgepackt. Obends eet wi a la carte. De Landrat hett dat al betahlt. = Mit "a" ist Absicht "Die Stimmung steigt von Stunde zu Stunde, immer fröhlicher wird die Runde." De Oogen fallt den een orrer annem bald to, no fief Stünnen Fohrt is dat wohl so. Af Sünndag hebbt wi int'n Paradies leevt, dat gifft nix, obers ok gor nix, woran dat hett fehlt. Freustück, Middag, Sekt un Wien, to'n Bispill "Kartoffelfinger" mit Schü, lecker un fien. Wi hebbt mit den "Ärscheologen" de Kelten, de Römer besöcht, denn geev dat "Birnenrtartar" un Apfelschorle ohne Eis, ok ni eh sIecht. Mit den Postbus hebbt wi den Landrat besöcht. Im "Alten Ochsen" hett uns en "Zeeg" dat Eeten bröcht. Die Nahe und die Nägel geseh'n, an der Talsperre kunnst de Planeten vis avis gegenöver stehn. Denn keem noch de Kutschfohrt mit veel Hallo un Sekt un Botterkoken dorto. De Möhl un dat Kloster, "Spaghetti a la Vulkano" satt. Man, dat weer alwedder en scheunen Dag. De Dag, de nu kümmt, de ward lang. Wi wüllt kieken, ob uns Geld in Luxemburg arbeiden kann. Op un dol - bi Villeroy un Boch op Klo - fohrt wi op dat 3-Lännereck to. Wi kiekt vun boben no de Saarschleife dol, besöcht de Römer un tafelt erst mol. Denn geiht dat in teihn Minuten dörch dree Länner, ratz, fatz. Jörg jümmers an't Stüer, dat is en Pracht. He wiest uns noch Saarburg, sien Heimatstadt. Klock söben sünd wi wedder bi de Möhl anlangt. Noch'n Beer orrer Rotwien un denn to Bett, de Dag weer lang, obers allerbest. Mien Wecker steiht, ik trödel för mi hen. Bemadette pingelt un froogt, of ik nich komen will. Oh je, mien Kopp, de brummt, un ik bün erst mol achter dat Müsli verswunnen. Hüüt notürlich dat Interview, mit dree Tassen Koffi geiht dat klor. Un nu mook ik Schoolarbeiden, man is dat swoor! Ja, ja wi hebbt arbeid't, so is dat nich - Sünst geev dat ok nich dütt Gedicht. Dat weer keen Symposium, dat weer eenfach en Pracht! De Landschaft, de Sünn, dat Hart, dat lacht. Op Sendung weem wi jedeen Dag. Günter hett dor veel Spannung rinbröcht. Keen kümmt nu, wat hett he för'n Text? Ach ja, de Morgen, dat Freuhstück weer al nett. Alle veer, Martina, Günter, Harry un Jörg (no dat Alphabet), de hebbt sik sorgt un uns pleegt. Weern jümmers dorbi un hebbt froogt: "Is ok allens recht"? "Geiht ju dat goot, orrer is en slecht"? "Fehlt noch wat, köönt wi wat dohn?" Ne, leeve Lüüd, hier blifft wi stohn. Wi wüllt ju danken für düsse scheunen Dog, an de wi noch lange, lange denken doht.

  Schließen